St Jean Pied de Port…έφτασα στην αφαιτηρία.. μου πήρε τριάντα ώρες αλλά άξιζε.. έχω το διαβατήριο στα χέρια μου, αύριο αρχίζω το μονοπάτι !η πρώτη στάμπα μπήκε από το pilgrims office. Αλλά παρά την κούραση και το ξενύχτι δεν μπορώ να μείνω μέσα… Γιατί αυτό το χωριό όταν το περπατάς σου λέει ιστορίες για ιππότες κ κυρές που ζούσαν εκεί ,μες στα στενά του κ στο δάσος γύρω του εχει νεράιδες κ ξωτικά που σε παρασύρουν σε κανάλια κ καταρρακτες με κρυστάλλινα νερα. Στο γυρισμό μέσα από αψίδες και κάστρα σου δείχνει παράθυρα από τα Πυρηναία κ κάποιες κορφές τους τυλιγμένες με πέπλα ομίχλης. Ακούω το βουνό … Ανυπομονώ να ενωθω με το μονοπάτι… μιλάω στη βεράντα με άλλους συνοδοιπόρους η συζήτηση είναι Βαβέλ κανονικά εγώ μιλάω μόνο αγγλικα, ο άλλος μιλάει μόνο γαλλικά και η άλλη μόνο γερμανικα κ έχουμε κ έναν Ιρλανδό που πίνει μπύρες κ προσπαθεί να κάνει το διερμηνέα αλλά όλοι χαμογελάμε, γιατί ολοι περιμένουμε το ίδιο να ξημερώσει να ξεκινήσουμε. Είπαν ότι θα βρέχει το πρωί… Γουστάρω!!! Γουστάρω να περπατάω στη βροχή