Μαμά μπαμπά είμαι καλά αλλά το κινητό είναι off . Όσο περνάνε οι μέρες ο δρόμος μπαίνει μέσα μου. Είναι σαν να ξεκίνησα χρόνια πριν. Γυρίζω τα μάτια μου κ βλέπω ομορφιά παντού. Έχω την αίσθηση ότι όλα λειτουργούν υπέρ μου.. κ όχι μόνο τώρα από τους προγόνους μου ..όλη αυτή η ζωή που έχει προηγηθεί κατέληξε σ αυτή εδώ την δική μου ευτυχία… Νοιωθω απίστευτη ευγνωμοσύνη.η καρδιά μου νοιώθει ειρήνη. Ο δρόμος είναι το μεγαλύτερο σχολείο σε πλουτίζει σε οδηγεί σου προσφέρει. Μιλάς με ανθρώπους που τους ξέρει τόσο λίγο αλλά τους νοιωθεις τόσο κοντά σου γιατί σας ένωνει το βίωμα. Οι ιστορίες που ακούς απ’ τα χείλη τους είναι ένα παράλληλο καμίνο που εξελίσσεται μέσα στο πρώτο… Το σώμα μου πονάει αλλά ξέρω ότι το πρωί θα είναι καλύτερα.νοιωθω ευγνωμοσύνη για το σώμα μου που υπομένει όλο αυτό για να ζήσω αυτή την εμπειρία.. τα πρώτα πενήντα ήταν μαγικά. Πάω παρακάτω η καρδιά μου είναι ήδη μπροστά κ εγώ ακολουθώ. Σας ευχαριστώ για όλο αυτό που εισπράττω από σας όλες τις μέρες το κουβαλάω μαζί μου να ξέρετε. Φιλιά στα φτερά σας !!
