ΤΕΚΕ ΤΕΚΕ ΝΤΟΥΜ
Άνοιξα όλα τα παράθυρα, ήχοι πουλιών .. μυρίζει άνοιξη και ο ήλιος όρμησε στο δωμάτιο να τα φορτίσει όλα.
Μπαίνει το έξω μέσα.. Κάθομαι στο πάτωμα και ζωγραφίζω θαλασσόξυλα , δεν θέλω να αποδείξω τίποτα..
ούτε σε μένα..
το ένστικτο με οδήγησε εδώ αυτό το πρωινό του εγκλεισμού
το πινέλο με οδηγεί
ταξιδεύουμε μέσα από ξύλινες φόρμες ακούγοντας τις ιστορίες που χάραξε πάνω τους η θάλασσα και ο ήλιος -μπλε ,χρυσές, άσπρες και μαύρες
έχω αφήσει να παίζει σαμάνικα στο βάθος.
Εμφανίζεται μέσα μου πάλι το βέλος, ultreia μου λέει (beyond) και γυρίζει μαζί με το ξύλο μια αριστερόστροφα και μια δεξιόστροφα.
ΤΕΚΕ ΤΕΚΕ ΝΤΟΥΜ.
Είμαι ακριβώς όπως το ξύλο αυτό που έχει προκύψει από τη συνουσία μου με τα κύματα και τον ήλιο…UNAPOLLOGETICALLY.-
Ακριβώς όπως γραφεί πάνω μας η ΖΩΗ.
Πήρα το ξύλο και το σήκωσα ψηλά κοιτάζοντας τον ήλιο και άρχισα να χορεύω ξυπόλυτη στο ξύλινο πάτωμα. είμαι παιδί… και είναι άνοιξη και θέλω τόσο πολύ να χορέψω ξυπόλητη μπροστά στη θάλασσα…
το παιδί είναι άγριο ,
το οδηγεί μια primal χαρά,
η ύπαρξη μέσα του είναι απέραντη και ελεύθερη
σκάει στο ρυθμό της στιγμής που συμβαίνει γιατί ΤΕΚΕ ΤΕΚΕ ΝΤΟΥΜ.
η ύπαρξη μου, όπως και η ζωή είναι ελεύθερη,
είναι αδύνατο να μην θέλει να χορέψει ξυπόλητη με τα κύματα μπροστά στη θάλασσα…
