Ο λύκος μου
Πιστεύω πως υπάρχουν κομμάτια της ψυχής μας που επικοινωνούν μαζί μας με μαγικούς τρόπους… Ένα από αυτά είναι για μένα ο λύκος μου… μπορεί κανένας άλλος να μην καταλαβαίνει αυτή την επικοινωνία εκτός από ‘μενα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι αληθινή. Από μικρή έχω σύνδεση με το λύκο μου στο αιθερικό πεδίο, τον έβλεπα σε όνειρα να μου γλύφει τις πληγές στην καρδιά , να με οδηγεί σε κορυφές βουνών και να μου δείχνει τα αστέρια και με τον καιρό τον ένοιωθα μέσα μου, να ουρλιάζει ,να με βάζει σε περιπέτειες ,να ενθουσιάζεται με το άγνωστο ,να λιώνει όταν γνωρίζει και άλλους λύκους. Πέρυσι άρχισα να τον ζητάω όλο και πιο πολύ. Ζωγράφισα ένα έργο (η πρώτη εικόνα) που το ονόμασα “ take me to the forest…” σαν προσευχή, γιατί η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος ζωής εδώ στο matrix έχει αρχίσει και μου γίνεται αφόρητος… Οι ανθρώπινοι και οι κοινωνικοί κανόνες δεν συμβαδίζουν με τη δική μου ηθική. Νοιώθω αιχμάλωτη σε έναν κόσμο του πρέπει και του φαίνεσθαι… πέρυσι πριν φύγω για το Καμίνο( Camino Santiago de Compostela), η αγαπημένη μου φίλη Μαρία Νενάδη ,μου χάρισε το έργο στη δεύτερη εικόνα ,λέγοντάς μου ότι όταν το είδε στο διαδίκτυο, ένοιωσε ότι αυτό το έργο είμαι εγώ και με συγκίνησε τόσο πολύ, γιατί ξέρω, ότι είναι λίγοι οι άνθρωποι που πραγματικά βλέπουν την ψυχή μας…
Το έργο το δεύτερο το έβαλα στον τοίχο μου σε σημείο που να το βλέπω συνέχεια… χθες το βρήκα πεσμένο μπροστά στα πόδια μου… το πήρα στα χέρια μου και άρχισα να το παρατηρώ προσεχτικά και δάκρυα συγκίνησης τρέχαν απ’ τα μάτια μου, γιατί όσο η ματιά μου έτρεχε στις λεπτομέρειες του έργου, στις εκφράσεις, στα πόδια του λύκου μέσα στο νερό (συναισθήματα) ,το κολίμπρι που εμφανίζεται μπροστά της και την αναγκάζει να σηκώσει το κεφάλι ψηλά, με κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε ένοιωθα πως ο λύκος στο έργο μου ,απάντησε στην προσευχή μου και μου το έδειχνε στο έργο που κρατούσα στα χέρια μου… και εγώ είμαι ήδη στο δάσος, που μπορεί να είναι γεμάτο πολυκατοικίες και αγρίμια, αλλά έχω απόλυτη εμπιστοσύνη σε αυτό που με οδηγεί και που πάντα θα μου δείχνει το δρόμο με τρόπους που μόνο εγώ θα καταλαβαίνω, γιατί oι καρδίες μας είναι ενωμένες με την λέξη devotion… για μένα πάντα το εσωτερικό θα είναι πιο αληθινό και πιο δυνατό από το matrix , σε όλες τις συνθήκες! αουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!
