Veils of Perception

Mixed media constructions σε διαδοχικά φύλλα plexiglass ενωμένα με μεταλλικά στοιχεία.

Η αντίληψη μας για την πραγματικότητα λαμβάνεται και διαμορφώνεται  μέσα από πολλά διαφορετικά φίλτρα συνειδητότητας, που μπορούν να οριοθετηθούν σαν αντιληπτικά πεδία. Η εντύπωση μας από το βίωμα λαμβάνεται και ερμηνεύεται παράλληλα από πολλούς διαφορετικούς μηχανισμούς .Σωματικά μέσω των αισθήσεων, νοητικά μέσω των εγκεφαλικών μηχανισμών της σκέψης και του υποσυνείδητου καθώς και της γενετικά αποθηκευμένης πληροφορίας , συναισθηματικά μέσα από τα ιδιοσυγκρασιακά ατομικά μας φίλτρα και ψυχικά μέσω του ασυνείδητου ως συλλογική συνειδητότητα. 

Καθώς αυτοί οι μηχανισμοί λειτουργούν ταυτ

όχρονα ,μέσω αυτής της εγκατάστασης η καλλιτέχνιδα έχει ως σκοπό να ερευνήσει και να αποτυπώσει την πιθανή αισθητική  αυτή παραλληλότητα και να ερευνήσει τη δυναμική που προκύπτει από την συνύπαρξη τους. Με κριτήριο τα τρία κομβικά σημεία στο ταξίδι του δικού της συνειδησιακού αυτοκαθορισμού ,κατηγοριοποιεί την εμπειρία της σε τρία μέρη-έργα. Κάθε έργο περιγράφει ένα μέρος της διαδικασίας. Κάθε φύλλο plexiglass οριοθετεί μια πλατφόρμα  όπου με διαφορετικά μέσ

α και τεχνικές παρουσιάζεται η ιδιαίτερη αίσθηση, δομή και αντίληψη που προκάλεσε η είσπραξη του ίδιου ερεθίσματος, από τους διαφορετικούς αντιληπτικούς της μηχανισμούς .

Part 1: “Breakthrough”

100*100cm 3 layers

Υπάρχει μία κομβική στιγμή ένα point zero,το οποίο αποτελεί μια «φιμπονατσική» πύλη, και είναι η αρχή της συνειδησιακής σου εξέλιξης. Μια προσωπική έκλειψη ηλίου. Ένας νέος κύκλος. Η πρώτη συνειδητοποίηση της πολυπλοκότητας του είναι σου. Η παράλληλη βίωση των «Σωκρατικών» σωμάτων σου. Το σπάσιμο των ορίων της τρισδιάστατης πραγματικότητας. Η συνειδητοποίηση της ολογραμματικής πραγματικότητας μέσα από της εμπειρία του καθρεφτίσματος του εσωτερικού και του εξωτερικού. Βλέπω αυτό που είμαι. Το αντιλαμβάνομαι παράλληλα μέσα από τις αισθήσεις μου σαν ψίθυρο, σαν στίχο από ξεχασμένο τραγούδι. Σαν ηχόχρωμα. Προσπαθώ να δω μέσα μου. Να ερμηνεύσω. Το νοητικό μου χαρτογραφεί. Δημιουργεί διαγράμματα, χτίζει συνδέσεις. Χορδές. Barcodes. Ακολουθίες. Αντιλαμβάνομαι τη φυσική μου ροπή να φέρω αρμονία στο χάος. Ανασύρω πληροφορίες.  Αποδομώ και ταυτόχρονα αναδομώ. Μοριοποίηση. Το ψυχικό μου σώμα επιτρέπει . Τη συνύπαρξη. Το αμορφο. Το νεφέλωμα. Τη ροή του ακατέργαστου υλικού και την μη ελεγχόμενη ροή του. Οκόκκος . Η κηλίδα. Η οργανικότητα. Ο ιριδισμός. Το shapeshifting. 

Part 2: “Transcendence”

50*100cm  -3 layers

Στο δεύτερο στάδιο υπάρχει μια γραμμική παύση. Μια οριζοντιότητα. Όπως όταν βυθίζεσαι στο νερό ή όπως υπάρχεις  στη μήτρα σου. Transit.  Στο ενδιάμεσο διάστημα ξέρεις ,ότι το μόνο που ξέρεις τελικά είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το πέρασμα αυτό είναι υγρό, συναισθηματικά ήρεμο, γαλήνιο. Ελυσιακό. Βαθύ. Βαθιά νερά. Δομείται τοτεμικά η φάλαινα που με μπάσο τόνο να σου μάθει  το “Go deep”… για να πάρεις φόρα και δύναμη να περάσεις το πλαίσιο, το δεύτερο. Δίπλα,στο πρώτο πλαίσιο, άρπαξες την αρχή της κλωστής από το διάγραμμα της θεωρίας του χάους που μάλλον ήταν και το κύμα που δημιούργησε εκείνο το φτερό της πεταλούδας.

Part 3: “Ascent”

50*50cm -4 layers

H ανάβαση έχει σχήμα ρόμβου. Το αγαπημένο μου. Γιατί μου θυμίζει αναμένο αστέρι,φανάρι και το εσωτερικό της πυξίδας.Ανεβαίνεις προς τις 4 κατευθύνσεις του ορίζοντα αν θες να αναπτυχθείς. Σ αυτή τη γραμμική πραγματικότητα μπορεί να νοιώθεις τη χρονικότητα, αλλά κυρίως μετράς τη στιγμή από το φως της η μη και όχι τόσο από το εμβαδόν της. Ακολουθείς την κλίμακα. Έχεις δεσμευτεί  στην αλήθεια σου. Μοιάζει να βαδίζεις σ ένα δάσος. Στους κόμβους συναντάς αρχετυπικές επιγραφές. Αφουγκράζεσαι τον προσωπικό σου πλαμογράφο. Roller coaster στην αρχή αλλά όσο προχωράς χορεύεις και σου επιτρέπεις να καταλάβεις τον χώρο που δικαιωματικά σου ανήκει. Υπάρχει άπειρος χώρος. Για όλους. Για όλα.